Dag 14, camp 5

1 Augustus,
Enkele tenten blijken aangevreten, dus Cujo heeft ons verraden. Simone lag stuiterend te bibberen van de kou vannacht. Na breakfast en kamp opbreken rijden we verder de bergen in. 'Hoogtepunt' is 2050m. Op deze Belvedere probeer ik m'n rode bloedlichaampjes te boosten met een sprintje naar de absolute top, getimed door Jan. Vlak voor de top blokkeren de longen volledig. So-far mijn hoogte stage. Door naar de watervallen. 't Is weer veel full-body-massage. Jane d'r scheenbeenspieren begeven het en schieten in de kramp. Ik dacht dat daar alleen maar bot zat. Het levert in ieder geval een extra wandelpauze voor de rest op. We zien veel bomen. Heel opmerkelijk. Op een of andere manier wil de boomgrens in Mongolie precies het tegenovergestelde als in Europa zeggen. Onder de grens groeien geen bomen, daarboven wel. Met als kanttekening dat ze dan wel altijd aan de Noordzijde van een berg staan. Minder verdamping, dus meer vocht.
We rijden de Orkhon vallei in. De Ulaantsutgalan waterfall (grootste van Mongolie) zijn prachtig, maar nog nooit zoveel toeristen bijelkaar gezien. Paardrijden schijnt hier het ding te zijn. Stukje verderop lunchen we. Pootje baaien, kan ook. Nog kwartiertje verder zetten we camp 5 op. In het bos zelfs. We hebben nog nooit zoveel bomen gezien in Mongolie. Langs de rivier... ok... beek. Bij een ger in de buurt, kennelijk, want er is veel paarden & yak verkeer bij de rivierdoorwaadplaats waar wij onze tent hebben neergezet. Ik en Jan proberen de beek uit als bad. We hebben allebij een deja-vu. De blauwe penis van 2 dagen terug, zo koud. Alleen.... veel en veel kleiner, zeg maar onzichtbaar. Pfoe wat koud. De ijsblokjes drijven volgens mijin de beek. Vanavond Vodka on the Rocks. In ieder geval veel brandhout hier in 't bos, dus campfire. De rommelende donderbui dreigt over te waaien zonder bij ons op visite te komen. Overigens neem ik tijdens m'n skinny-dipping op verzoek van Kor een dooie boom mee van de overkant. Ik voel me een zweedse houttransporteur. We hebben overigens weer een waakhond, Fluffy. Hij verhaart wat. Het ger kamp blijkt een Tseren-tours bolwerk te zijn. De twee GP's die er staan zijn Tseren Tours gelogoot. We worden dan ook uitgenodigd door kampfamilie. 't Kindje had Garrta al geholpen in de keuken. Dus in colonne naar de ger. We vouwen onze benen op om volgens traditie op de grond te zitten zonder met de voeten naar anderen te wijzen. Dat levert na een poosje veel kramp, slapende benen en zere knieen op. We moeten aan de Yak-boter, puur Yakkie-bah... maar we weten onze gezichten zodanig in de plooi te houden dat we doen of het lekker is, maar niet meer hoeven. Dan volgt de Sute-Chee (zoete thee). Veel melk met beetje thee die zout smaakt. Is overigens beter binnen te houden dan die airag van gisteren. We eindigen met een plastic fles bronwater.... denken we. Maar het locale destillaat zit er in. Gedestileerde gefermenteerde yak yoghurt, kortom Weduwe Joustra's yoghurt likeur. We laten uiteraard weer smarties en bonbons achter, en de pot met jam die toch niemand lustte. Terug naar eigen kamp voor 't diner. Kampvuur wordt ontstoken. De fire-managers schieten er op af als vliegen naar de stront.... hoewel....!! Die gooien we er ook op om juist de vliegen te weren. De kennissen van Otgon en Garrta worden meegetroond naar 't vuur en de worst wordt er in gegrild (verbrand), de aardappels gepoft. Dit alles neutraliseren met augurk. Uiteraard te blussen met enkele rondjes vodka van de gasten. Dan het karaoke uurtje. Zeker 2 uur lang worden we op eeuwenoude mongoolse ballades getrakteerd. Naarmate er meer vodka of yoghurt-likeur in gaat worden dr kennelijker steeds pikantere variaties geimpoviseerd, gezien de mimiek van de mongolen. Wij nederlanders (zweden en kenianen) lukt het minder daar competitie in te geven. 't Wilhemlmus maakt wel indruk, sinterklaasliedjes ook. Gezien de dwarrelende wind en naaldbomen hout vliegt de rook en vonken continu alle kanten op. Dus iedereen is behoorlijk doorgerookt & verschroeid. Kortom 't was erg gezellig. Oh ja, Sim ontdekte nog een spechtehol op borsthoogte midden in 't kamp, waar 's avonds een kwikstaartje of zo in lag te slapen. Althans, probeerde, terwijl om de beurt wij met een felle LED-lamp dat schattige ding bewonderden. Flitsen voor de foto heb ik maar achterwege gelaten. Tot morgen.

Camp 5, alt. 1930m