Dag 19, camp 10

6 augustus
De hoogte en droogte begint op m'n neuswanden te werken. Bloedneuzen. Altijd fijn. Maar ik ben niet de enige. Goed ontbijt. Geen stroom. De auto in en eenslechte dag voor Otgon. Ipv een 'snelweg' langs het duin, pakt ie de 'snelweg' een bergrug in. We eindigen bij een dubieuze boer aan de voet van een berg. Dan dwars off-the road terug naar 't duin. Enigste meevaller is dat we twee in vliegende galop vluchtende gazellen zien. Heel ver weg. Terug op de 'snelweg' wordt 't 'r niet beter op. Miljoenen uithollinkjes overdwars tijsteren ons en de auto's. Ons volgende wild, zijn ieniemienie schorpioenie. Jonkies wellicht. Onder elke steen zitten er wel 2 of 3. Schattige dingetjes. Dan verder met FBM (full body massage). Rond 2 uur shoppen en proberen we te tanken, maar 't is siesta, maar als zetoch open gaan is 't dringen geblazen en Monique is te beschaafd/verlegen dan wel heeft te weinig ballen, althans op de juiste plaats. Up to lunch. Na de 86e telefoonpaal 133m links in het veld is een picnik plaats. Voor de beweging een wandelingetje naar 48 kamelebulten. Dan weer door. 10km verderop een hitte stop voor de Porgon. 5km later nog eens. Geen olie of water bij zich. Hoewel, water zat. Wordt wel beetje irritant. Wordt nog een lange reis zo. Met het bandenmanagement redt Otgon zich net, maar kost 'm 'n hoop lap&plak & wisselwerk in z'n eigen tijd. Van z'n linksvoor dreigt elk moment het hele loopvlak er als een bananeschil af te vallen. Er komt wel een verbeterpunten lijstje voor Rik (local tours operator van ons). Maar 't laatste stukje van de dag is fantastisch. we rijden een walli in (canyon of wadi)die zeer smal is. Op 1 punt ca '1 Pajero + 2x5cm' breed. Hij loopt km's door .... he Manny? We mochter van Manny wel doorrijden zij ze, zij liep wel. Hoewel niet verwacht, blijkt er toch een geschikt plekje om (illegaal) de tentjes neer te zetten. En.... het is nog niet eens 18u. Vroegertje dus. Kunnen we toch nog even relxen met de voetjes in de beek. Kor & Monique ontwikkelen zich auto-didactisch tot Ed & Wilhelmina Bever en verleggen de stroom. Uiteraard rotsen klimmen en klauteren. Echter veel verder dan badderende mussen en een gerbil komen we niet. Otgon wisselt nog een band en plakt er een. Ik help bij 't laatste stukje. Kolere, wat een werk als je in je eentje de reserveband onder die auto moet hangen.
Vanaf de toppen van de rotsen is eht uitzicht over de berg/heuveltoppen en door de cnyon fantastisch. Na het wederom vurrukkulukke diner bouwen we ons eigen strontvuur. Koeie of paardenshit. Maar 't fikt wel, en houdt de vliegen wat weg. Ik zie een werkelijk enorme shooting star, en help de rest er ook 1 te zien als ik ze op een maanschaduw wijs er er toevallig net weer 1 voorbij vliegt. Trusten.

Camp 10: alt. 2164m