Dag 20, camp 11

7 augustus,
Niet zo vroeg op. Weer rotsklauteren. Gerda imiteert het ontbijt van gisteren in de ger waar wij zo enthousiast over deden. Doet ze wel vaker. Kennelijk gaat de kloof verder, want we rijden door ipv terug. Zo komen we bij 't Nationale Park uit, waar we voor een fikse wandeling worden uitgedaagd. Door wederom een heel smalle kloof met een beekje. De inderdaad de ander kant opstroomt dan die van gister, zoals Monique trots voorspelde. Helaas niet zoveel wild te zien. Er schijnt met rap tempo de zoogdieren verdwijnen zoals mouflon achtige, gazellen, wilde ezels, om van de roofdieren maar te zwijgen, vossen sneeuw-luipaard, jakhals, etc. Er zijn wel weer hamsters, insecten en souvenir-sellers, dus dat vergoed veel. De kloof zelf is overigens spectaculair. Wel zien we de zeldzame adelaar/gier die hier rondvladdert. Heel hoog. Met mn superzoom en digitaal inzoomen zien we de contouren. Simone gaat voor een zeiltje met volledig mongools levensgeschiedenis erop. Uiteindelijk worden het bij het 2e stalletje 7 mini-gers voor in de kerstboom. Na enig debat over lunch locatie lunchen we, en dan door naar de uitgang van het park en museum. Daar zien we de stuffed animals die er zouden moeten zijn. We schrijven allemaal in 't gastenboek en ik heb spijt dat ik niet het Gobi-fotoboek heb gekocht. Misschien in UB nog.
Dan een zeer groot aantal boring uren rijden. Vanuit de bergen - die weer eens zomaar binnen 500m eindigen een overgaan in vlak - de eindeloze vlakte weer op naar de stad Dalanzadgad. Helaas verliezen we wagen 2 (Jan) uit 't oog. Bakkie doet 't niet (door de electriciteitsleidingen naast de weg), en 't is onzettend stoffig. We stoppen en wachten bijna 1/2uur als ze aan komen tuffen. Lekke band, ventiel eruit geklapt. Dus nog een taak in de stad straks. ATM lukt niet door algehele stroomuitval (nog zo'n romantisch gebeuren hier), shoppen, tanken, band repareren (lukt ook niet). Kost wel veel tijd & daglicht. We moeten nog 100km. Als we weggaan dan ist 18u. Weg is gelukkig redelijk dus we halen 40km/u. Overigens we zagen 'n weg die vlak was met'n zwart laagje erop. Na rondvragen bleek dat asfalt te zijn, zit zelfs 'n wit streepje in 't midden. Mieterse uitvinding. Dan weer de vlakte in, ein-de-loossss. Enkele snelle jongens zetten ons minuten in 'n dikke wolk stof. Otgon lijkt wat onzeker in z'n koers, maar dank zij z'n tomtom (iedereen de weg vragen die je tegenkomt, hetgeen hier gebruikelijk is) komen we toch bij de 'Flaming Rocks'. Daar zitten we weer plotsklaps middenin, omdat ze de rand v.e. depressie (landinzinking) vormen. Eigenlijk zijn dat vaak oases. Aangekomen blijken we een dag overgeslagen te hebben. Programma dat Jan van Rik gekregen had voorzag nog een bezoek aan andere duinen. Garrta is duivels, want zij heeft 'n andere route opgegeven gekregen. Ook de rijafstanden tot nu toe zijn mede a.g.v de trage Porgon, 1,5 a 2x zo lang als opgegeven. Inmiddels behoorlijk irritant omdat we meer in de auto zitten dan relaxed kunnen genieten. Klachtenbrief aan Rik, en vette fooi voor Otgon en zeker voor Garrta. De laatste omdat we met zonsondergang arriveren op de valreep 2 gers weet te regelen (vrienden van haar). Zelfs met een fantastische creatieve douche. Fantastische damagecontrol service. Ook Otgon, die zit uren zonder stuur- & rembekrachtiging achter 't stuur. Overigens de stad waar we waren is de hoofdstad van de Gobi en explodeert. Er is een goud- en kolenmijn. De laatste is de 3e grootste ter wereld. Maar er wordt een derde geopend en dat wordt DE grootste ter wereld. Allemaal dagbouw. Er zijn te weinig mongolen die (willen) werken in de mijnen, dus de chinezen worden met busladingen ingevlogen.
Weer fantastisch diner, en na nog een colaatje snel horizontaal. Oh ja, weer een wachthond.... Othello. Gitzwarte labrador-retriever pub of zo. EN Monique en Jane gillen toen 't donker was en iedereen op z'n douchebeurt wachtte. EEN RAT!!, na zaklantaarn inspectie blijkt het een echte springbuidelmuis o.i.d. te zijn die vrolijk om ons heen hopt. Ook in het licht van onze zaklantaarns blijft ie leuk in de buurt. Helaas geen foto. Skippy... maar dan wat kleiner.

Camp 11; alt.1159