Reeeegen

Om 6 wordt ik wakker van de regen ..... of van de zwarte bes. Mezelf gisteren in slaap gehuild. Mn meissie is er niet. Maar manmoedig sla ik me er door heen. Besluit toch maar tot een warme wakkerwordende regen in de badkamer. Hoor de familie door huus rommelen. Kom ze pas in de keuken tegen. Zwijgend proberen we wat wakker te worden, dan wel niet te wakker te worden. Ilja (de woef) wordt al wat depri. Wat staat er te gebeuren? Nou gewoon, een paar midlife gozers die paar dagen stoer gaan doen. Om ca. 7 uur is alle zooi in de C4 gepleurd, maar worden de spliksplinternieuwe bolides (Willy II en Focje I) voorzichtig neergevleid met dekentjes ertussen. Circa 7u tuuteren we de buurt wakker en Marieke gedag. Het ontbijtje dat gisteravond al is gesmeerd volg nog voor Arnhem. In straf tempo rijden we richting de snelweg 3. Eigenlijk gebeurt er de hele dag geen snars, behalve....... dat de C4 heel erg schoon wordt en blijft. Een lange naspoelbeurt tot voorbij Frankfurt. Om de circa 2u een bak koffie met stapelwaar, waarbij het broodje Wienerschnitzel toch wel het hoogtepunt bleek. Het verzadigde vetzuren dropen eruit als je te hard in het broodje kneep. 3uur later heb ik die herinnering verdrongen met mijn traditionele fietsstapelmiddel...... het appelgebak. Onder de rook van de Alpen en een bus rokende Japanners schrokten we die naar binnen, wederom een aantal pleebonnen te hebben verzilverd. Helaas kwamen we weinig één-armige-knuffelbeest-graaiers tegen, dus dat heeft geen extra budget gekost. Na benzine en Oostenrijkvignet te hebben aangeschaft, vallen we de Alpen aan. Onder de schaduw van de Zugspitze en de Hahnenkammen kruipen we over de Fernpass, Oostenrijk binnen. We zijn snel in voor mij bekend terrein, en vanaf Landeck fleur ik wat op na 12 uur in de auto zitten. Dit ken ik....... vanaf de fiets. Via Pfunds en Nauders naderen we de stuwmeren bij de Resiapass. Dan....... Burgusio. We draaien het pittoreske (zo heet dat toch?) Burgusio in en proberen Garni appartementen Hubertus te vinden. Daarvoor 3 keer het centrum doorgereden met straatjes 50cm breder dan de C4, en bij een gesloten SPAR de weg gevraagd. We blijken er al 2maal langsgereden. De nieuwe verse eigenaar, van ca. 23jr, springt op en vraagt wie Harry Bron is. Gijsbert wijst verschrikt snel naar mij, alsof ie bang is dat er een prijst op mn hoofd staat: dead or alive. De man is blij, want dan kan ie snel aan het bier. Ik had nog gemaild dat we pas om 11uur zouden arriveren. Fluks alles uitgelegd. Super ruime kamer(s), met huiskamer en kitchenette. Oh ja, voor 't uitpakken toch snel nog een supermarkt gezocht. Wederom een zoektocht door 't gat. Wederom 2maal voorbij gereden voor dat we 't opmerken. Onderweg al een aardig 20% weggetje voor morgen ontdekt. Het noodrantsoen voor morgen ingeslagen, en terug naar 't appartement en uitladen. Na alles op zn plaats, de wandelschoenen, -sandalen aan en op naar Pizzeria Chez Daniela. Het lijkt al buitenseizoen, maar 't zit stampvol, terwijl het absoluut niet in 't centrum aan t dorpsplein ligt. Zelf zijn ze ook verrast, want als we na n halfuur eindelijk bedienen (werd Gijsbert wat nerveus van) komen ze nog 10minuten later ons schoorvoetend vertellen dat het deeg op is, en het dus nog eens een half uur duurt. Als beloning voor deze superservice zijn we genoodzaakt hun omzet te verhogen door ook nog maar een antipasta te bestellen. Gratis bakkie koffie kon er niet van af. Maar..... eerlijk is eerlijk...... Gijsbert vond de knakworst mit semf veurrukkulluk. Mijn bauerntosti mocht er ook zijn. De pizza 's waren echt goed, evenals het bier en natuurlijk voor mij de radler. Gelukkig tandstickor om onze ogen open te houden, want das inmiddels wel nodig. Abrechnen, en schnell zu hause, dürch eine zwischendürchstrasse. Snel nog route voor morgen verkend, boekje mee, Simone nog even gedag gezegd............... en toen diagonaal mn kingsize in. Voorrecht van n ouwe man......