Dia tres

Wedeom 6.30u & wederom ruim door die tijd wakker. Jetlag werkt nog steeds door, maar we werken ook niet mee door gisteravond om 20u al plat te gaan. Elk uur ben ik ff wakker. Doezuh en ontbijtuh. Tassen inpakken en klaar voor de start. Oh ja, eerst nog kennis maken met de erest van de club die gisteren aangekomen zijn en wij nog niet gezien hebben. Laura en Elise ..... en natuurlijk .... Lukas ..... Verhaal apart. Hij blijkt door foutje in Madrid de aansluiting te hebben gemist. Hij had niet door dat ie met de shuttlemetro van de ene naar de andere terminal moest rijden. Heeft een dag en nacht op hete kolen in Madrid doorgebracht. Op reservestoeltje mocht ie de volgende dag alsnog richting CR maar met bijbetaling. De club is nu compleet. We duiken het tojota busje in, met luchtsnuiver. Als ik vraag of we de laatste nodig zullen hebbben, schud Lady haar hoofd twijfelachtig. Mij lijkt 't wel leuk. Echte survival. Een lange rit voor de boeg. Naar 't uiterste puntje in 't zuidwesten, op de grens met Panama. De stad komen we vndaag makkeliker uit dan gisteren. Overigens voor 't 1st stralend blauwe hemel. Kledingadvies van Lady: shorts, en slippers. Uit de stad duiken we het regenwoud in met de interstate 32. Veel, heel veel vrachtverkeer , met voornamelijk van die grote Amerikaanse truck-trekkers. Max snelheid (velocidad MAXIMA) veelal 60km/u, soms 80. Gelukkig weinig oponthoud. Na enkele triviale wetenswaardigheidjes elk uur van Lady mogen we op een desolate parkeerplaats waar niets te zien is, wat drinken/en/of lozen. Snel weer door dus. Na 't regenwoud de lowlands op/over. We twijfelen nog wat over wat het reisdoel zal zijn. Cahuita?? Limon??? Het blijkt uiteindelijk een klein dorpje nog voorbij Cahuita, te weten Puerto Viejo. Het nationale centrum van de reggae, hippie & calypso. En ja, de hasj-lucht komt je bij het bebouwdekom bordje al tegemoet. Dit hoekje van het land heeft een speciale culturele historie gezien de etnische achergrond (indiaantjes) en de slaven die met name hier aan land werden gezet. Eerst nog kilometers bananuhplantages (groene reuzenplanten met allemaal een blauwe zakkie (????). Chiquita, Dole, Delmonte .... allemaal komen ze hier hun grondstoffen halen. We bezoeken nog een verwerkingsfabriek, waar we nog op de hoogte worden gebracht van 't hele oogst proces (zie wiki....) Helaas geen tijd om de plantage even in te lopen. Misschien maar goed ook want het risico op giftige slang infectie is relatief groot.
Na 3u rijden zien we voor 't eerst de bijzondere kleuren van de Caribbean .............. lucht ............. en het azure water. Een oohhh.... gonst door 't busje. Manuel knalt ergens boven op de rem......... LUIAARD.....!! in de boom. HIj wordt 100.000x vastgelegd terwijl Lijdi (=Lady) de fysiek probeert uit te leggen, wat neit erg lukt met wat we zien op afstandje. Dan kan ik 't uitleggen..... na een blik door mn telelens. Ze draagt een jong met zich mee, wat het groot aantal ledematen verklaart. Leuk intermezzo. Maar we hopen dat we niet al het natuurschoon vanuit de rijdende of stilstaande bus vanaf het snelwegasfalt heven te aanschouwen. Even later passeren we Cahuita en dat het alterntieve Puerto Viejo. Hotel helaas niet op loopafstand van downtown P.Viejo. Fietsen zijn te huur maar lijkt hier levensgevaarlijk, zeker in 't donker. Wel een prachtige lintbebouwin, bebouwing overigens met prachtig maar rommelig, langs de kust alslop de ansichtkaarten. Helaas geen blauwe lucht boven de grijze zee. Morgen misschien. We zijn te vroeg (13u) voor de kamers in te checken van hotel (Villa de Carrabian). Dus dan toch nog eerst maar de verlate lunch op het terras met Caribbean View. Heerlijk, net als de lunch. Dan inchecken en de 4u uur vrije tijd vullen. Dus wat anders dan romatische wandeling langs 'de playa'. Badderen is aan ons niet besteed. Helaas betrekt de lucht nog verder, maar 't blijft droog. De grote zwarte vogels boven ons blijven ons intrigeren.... kraaien.... of .... gieren ....... of echte roofvogels??? Tijd om de C.R. vogelcatalogus aan te schaffen. Nagenoeg geen kip te zien op 't hele strand. Verlaten. Voor 't vertrek voor 't diner de eerste briefing. Lady wordt verrast door 't kritische hollandse damespubliek als ze de 'options for the day' oplepelt met de tarieven. Een Sandra citeert fijntjes uit de Shoestring catalogus dat 't allemaal toch iets anders is voorgeschoteld. Uiteindelijk als echte Nederlanders compromisseren wij ons eruit en nemen we uiteraard de goedkoopste opties.... wandelen, met enkele snorkelaars. Duiken wordt 't hier niet voor mij.... te gecompliceerd. En het weer lijkt te slecht. Geen zin in mistduik. De bus in en naar P.Viejo downtown voor diner. EN EEN VERRASSING.... we zitten te dineren voor een groot jumboscherm van cafe/restaurant HOTROCKS (6x3mgroot) te kijken naar de soccertopper in Amerika COSTA RICA vs. USA (van die goeie ouwe Jurgen K.). Tent afgeladen met Costaricanen in rode shirts (Rode Duivels?? Lukas voelt zich als Belg helemaal thuis). The first half hour we can eat reasonabley quiet, but after the 1-0 for C.R. hell breaks loose. After that C.R. pulverizes the USA. Final result is 4-0. All that time the noise is deafening. Brian Ruiz (old Dutch acquaintance) did'nt score but played well and had a good part in the win. As a neutral spectator I must admit I 'd rather watched this game then most games of the Dutch Lions last year. Appearantly it started raining during the game, because it starte leaking through the roof. I first thought Sim put water or ice in my T-shirt.... but ...........she never would do a thing like that, with me.....???!!! Wouldn't she? The late diner match forced us to go to bed late, so better for our sleeping rhytme. After plugging in al our crucial electronic devices in the available A or DC, we dive into our masonbuild kingsizewide bed.... getting into sleep surrounded bij the ouzing background noise of the caribbean surf 50m away from us ........ or is it the AC ....?