Dag 6: Halen we't ? Ja.... Irkoetsk
Door: Har
Blijf op de hoogte en volg Harry
26 Juli 2011 | Rusland, Irkoetsk
24 juli:
Van de talloze dorpjes die we passeren valt 't op dat we nergens iets van een kerk herkennen. Uitgeroeid tijdens communisme? Verder ditto als gisteren, maar dan 2000 km oostelijker. Ook blijkt inmiddels dat giga wordt geinvesteerd in spoorlijnen. Logisch ook, hoe verplaats je je anders over die enorme afstanden. Van Moskou tot Ulaan Ude (laatste halte) is het dubbelspoor en electrisch. Gigantische veel en grote rangeerterreinen met vreselijk veel materieel om spoor aan te leggen en te onderhouden. Onderweg ook heel veel zijsporen(spoortjes). Duizenden locomotieven met bemanning staat overal verspreid. En elke stad heeft voor het station wel een oude stoomloc tot monument verheven.
Indrukwekkend.
Naast onze eigen dieet kopen we vandaag grof in. Ik begin met 'n broodje olie uit de restauratie. Kost 30 i.p.v. 3 rubel!!
De eerste stop (of de 2e?) doen we fruit inkopen. Appels en frambozen en, oh ja.. chickenfruits... 2 eieren Hardgekookt hopen we. De frambozen waren verbazend lekker en verbazend wormvrij. 's Middags kopen we grof chocola in bij onze eigen provodnik Ielenova. Vanmorgen werden we blij verrqsst met plotseling enig relief in 't landschap. Beetje Limboland, maar dan veel meer berken. Of eigenlijk een berkenbos met een beetje Rowhen Heze. We maken in totaal 4 stops. We hebben 't idee dat de helft daarvan alleen maar zijn vanwegen een vervaarlijke Dobermann met muilkorf en wurgketting die op commando binnen 5 minuten moet poepen en piesen. Het contact met de rest v.d. medereizigers is minimaal; of russisch of te jong. Het landschap is gelukkig een stuk afwisselender met de glooiingen. Veel wit, geel en vooral heeel veeel paars onkruid. En .... ons eerste hert in de bosrand. Als de zon ondergaat worden de kleuren van de berkenbossen weergaloos, zeker met de donkere onweersbuien erachter. Foto's zijn er bijna niet van te maken door de accubakkenglasramen. Maar ik probeer het. We zijn nu vlak bij Irkoetsk, ca 4500 km ten oosten van Moskou. Maar nog steeds in dezelfde tijdzone. Dus het is nu rond half zeven donker, en om middernacht is het weer licht. Hmm?? Nog 236 km naar Irkoetsk. Dat halen we vanavond nog wel, maar dat zullen we waarschijnlijk alleen bewusteloos beleven. Veel van het Baikal-meer zullen we dus niet zien. Om half twaalf merk ik dat we stoppen. Irkoetsk. Buiten plenst 't. We maffen lekker door.
H&S
Van de talloze dorpjes die we passeren valt 't op dat we nergens iets van een kerk herkennen. Uitgeroeid tijdens communisme? Verder ditto als gisteren, maar dan 2000 km oostelijker. Ook blijkt inmiddels dat giga wordt geinvesteerd in spoorlijnen. Logisch ook, hoe verplaats je je anders over die enorme afstanden. Van Moskou tot Ulaan Ude (laatste halte) is het dubbelspoor en electrisch. Gigantische veel en grote rangeerterreinen met vreselijk veel materieel om spoor aan te leggen en te onderhouden. Onderweg ook heel veel zijsporen(spoortjes). Duizenden locomotieven met bemanning staat overal verspreid. En elke stad heeft voor het station wel een oude stoomloc tot monument verheven.
Indrukwekkend.
Naast onze eigen dieet kopen we vandaag grof in. Ik begin met 'n broodje olie uit de restauratie. Kost 30 i.p.v. 3 rubel!!
De eerste stop (of de 2e?) doen we fruit inkopen. Appels en frambozen en, oh ja.. chickenfruits... 2 eieren Hardgekookt hopen we. De frambozen waren verbazend lekker en verbazend wormvrij. 's Middags kopen we grof chocola in bij onze eigen provodnik Ielenova. Vanmorgen werden we blij verrqsst met plotseling enig relief in 't landschap. Beetje Limboland, maar dan veel meer berken. Of eigenlijk een berkenbos met een beetje Rowhen Heze. We maken in totaal 4 stops. We hebben 't idee dat de helft daarvan alleen maar zijn vanwegen een vervaarlijke Dobermann met muilkorf en wurgketting die op commando binnen 5 minuten moet poepen en piesen. Het contact met de rest v.d. medereizigers is minimaal; of russisch of te jong. Het landschap is gelukkig een stuk afwisselender met de glooiingen. Veel wit, geel en vooral heeel veeel paars onkruid. En .... ons eerste hert in de bosrand. Als de zon ondergaat worden de kleuren van de berkenbossen weergaloos, zeker met de donkere onweersbuien erachter. Foto's zijn er bijna niet van te maken door de accubakkenglasramen. Maar ik probeer het. We zijn nu vlak bij Irkoetsk, ca 4500 km ten oosten van Moskou. Maar nog steeds in dezelfde tijdzone. Dus het is nu rond half zeven donker, en om middernacht is het weer licht. Hmm?? Nog 236 km naar Irkoetsk. Dat halen we vanavond nog wel, maar dat zullen we waarschijnlijk alleen bewusteloos beleven. Veel van het Baikal-meer zullen we dus niet zien. Om half twaalf merk ik dat we stoppen. Irkoetsk. Buiten plenst 't. We maffen lekker door.
H&S
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
