Dag 13, camp 4

31 juli,
Met knallende koppijn wordt ik wakker. 't Is de vraag: van de drank... of van de knal met m'n hoofd tegen de deurpost gister. Simone heeft nog moeten verplegen want 't lag open. 't Zal wel 'n combi zijn. Simone heeft 't nog steeds neit lekker. Als 't wat afkoelt ('s nachts) dan beginnen de bronchien behoorlijk op te spelen.
We kunnen rustig beginnen. 9u ontbijt. 10.30u weg. We doen eerst het klooster 'Erdenezun'. We krijgen een gidsje mee. In 't heilige der heilgen. Die ons met een tsunami van mongoleze oudheids feitjes in onverstaanbaar steenkool engels. Ik doe geen poging het te volgen. Het is voornamelijk buddhistisch met ook hier her en der trekjes van omringende godsdiensten. Daarna gelijk de lunch in de vorm van kuushuur & buuz (local wraps). Oh ja, nog kodak moments met eagles. Voor 1000 kroepoek mocht je een adelaar wat op en neer jojo'en voor 't fotootje. Voor babies is er een torenvalkje. Nog even tanken en supermarkt. Dan door naar de volgende bestemming. 't Schijnt dat we vanavond een warm bad kunnen krijgen. Nog ff wat asfalt om af te kicken en dan is 't gedaan met de pret. 6-baans gele sporen door eindeloze eeuwige groene grassteppes. We doen een ger-tje aan voor een aigar. Onverstoorbaar worden we in de ger uitgenodigd voor een rondje aigar. Krampachtig proberen we ons te houden aan de rites en gebruiken zoals die ons door Lonely Planet zijn geleerd. Het lijkt ons verstandig niet meer dan enkele slokken te nemen. Onze tere westerse maagjes zouden wel eens opstandig kunnen worden van deze gefermenteerde merriemelk. Uiteraard presentjes retour. voor de vrouw een doosje Ferrero Roche, de kindjes Quality Streets. Uiteraard uitgebreid de paardjes v astgelegd door Simone. Na nog een uurtje komen we aan in Sant, alwaar hot-springs zijn. Een waar kuuroord is hier gevestigd. huisje 3x3m met 6 aftandse badkuipen erin. Wij - Jan, Manny en ik - voelen ons gelijk thuis bij deze 'hete bronnen'. Iets verder op een plateautje met magnifiek uitzicht naar 3 valleien slaan we kamp 4 op. Garrta maakt weer fabuleus eten klaar, Jan & ik hebben nog even de nieuwste wetenschappelijke feiten uitgewisseld over meanderende beekjes en de invloed die vrije radicale paarden, schapen en yaks hier op hebben. Ja, vandaag stonden voor het eerst die provo-koeien op het 'menu', Yaks. Een herder probeert nog z'n kudde schapen en geiten door ons kamp te jassen. 't Wordt 'n near miss. In de kale vlakte van ons kamp vinden we nog veel wrakhout van 'n ger wat hier ooit stond kennelijk. Manny en Simone werpen zich op als de sprokkelaars. Op dit stuit wordt 't vreugdevuur ontstoken. En de zon gaat nu onder... onder de heuvelrand wel te verstaan. 't Is strakblauw de lucht, maar dat zal wel richting rood gaan. De heuvel schaduw vliegt naar de heuveltop achter ons.
We hebben giga veel brandhout, dus giga groot kampvuur. We zitten erg hoog, en het is erg helder, dus we zien rond middernacht de hele melkweg spathelder, inclusief 10-tallen satellieten en nog wat verdwaalde vallende sterren. We gaan een koude nacht tegemoet, wellicht vrij onrustig met alle koeien, paarden, geiten, yaks. Maar we hebben Cujo. De hond van de buren, die tegen kleine vergoeding vanavond onze waakhond was.
Trusten.
Camp 4, alt. 1704m