Dag 15, camp 6

2 augustus,
Vroeg wakker. 't Is weer erg koud geweest. Ik moe plassuh dus ga d'r mor uut. Uiteraard camera mee. 't Dalletje wat verkennen. Vanwege de bergen ligt 't kamp in de schaduw, dus snel opwarmen IN de zon verderop. Campje wordt langzaam wakker. Ik bestudeer in Rodin houding het melken der yakken. Lopende yakken met klusters om de voorbenen lopen erg grappig. Ontbijt met pancakes, die al op zijn voordat Garrta aan 't ontbijten toe is. We schamen ons allemaal dood, hetgeen ze erg vermakelijk vindt. De trut. De tuut weer in. Sim plukt de laatste plukken wintervachtkashmir van Fluffy af, zodat die nu lekker in z'n zomervachtje kan ronddartelen. We hobbelen het hele lavaveld weer af voorbij de waterval, en gaan bij de brugrechts af. Kennelijk moet hier vroeger ergens een vulkaan hebben gestaan. De hele dag rijdende leggen we hemelsbreed 25km af, in 10u auto. Een helse tocht. Om het full-body-massage te noemen is niet meer grappig. Martelen. We doen 2 passen van resp. 2350m en 2450 m. Jane's rug heeft 't zwaar te verduren. De lucht broeit behoorlijk. De lunch wordt in recordtempo gedaan, vanwege alle dondervliegjes. Het begint ook daadwerkeijk te druppelen. Na de eerste vreselijke beklimiming door een bos, genieten we na de top even van een prachtig uitzichten mede als gevolg van wolkschaduwen. Daarna de afdaling, waarin we kennelijk 1 hert zien. Mij helaas ontschoten. Na de top zien we verder geen boom meer, kennelijk zitten we nu aan de zuidkant. Na enkele km zien we merkwaardige landbouw praktijken... 't Blijkt toch anders. EL DORADO!! Goudmijn in dagbouw. Het blijkt een grote bouwput. Als we eromheen (moeten) rijden blijkt 't een goudmijn die wordt dichtgegooid. Ca 1 km lang en dalbreed. Over 20 jaar zal't wel redelijk hersteld zijn. Na de volgende bergtop zijn we verbijsterd. 't Is een maanlandschap. We rijden ca. 20km langs chaotisch georganiseerde gouddelf activiteiten. Shovels die lukraak erts opscheppen en in een mobiele verpulver en sorteerder mikken. Daar tussen door scharrelen - illegaal - zg. ninja's. Die proberen uit de afvalhopen met de ouderwetse delverspan nog wat te vinden. Echte gelukzoekers dus. Ninja's zijn vernoemd naar de ninja-turtles, die ook met zo'n schild op hun rug rondbanjerden. Inmiddels dus een geuzennaam. 't Kost moeite de mijn voorbij te komen, omdat men probleemloos het afval erts her en der op de doorgaande routes dumpt. Iedereen wordt wat depressief van de algehele destructie van het hele dal. Men heeft de verplichting het nadien weer in oorspronkelijke staat terug te brengen maar dat lijkt gewoon onmogelijk. Otgon moet halsbrekende toeren uithalen om langs alle obstakels te komen. Zwaartekracht-technisch gezien was het onmogelijk dat we niet omkieperden. Maar kennelijk gelden voor de Porgon andere natuurwetten.
Garrta voelt zich de hele dag al niet lekker. A.g.v. de 3 borrels gister (?). In elke suum wordt de apotheek gezocht zonder resultaat. Ze slaapt in allerlei bochten en kronkels tijdens de hotseklots rit. We gaan weer hoger en hoger en eindigen op ca. 2500m in een kretenzisch aandoend berglandschap met Schotse weersomstandigheden. Luguber dus. Toch besluiten we op de top van de pas te overnachten ivm het weer. We kunnen nl. een ger huren hier. MET VERWARMING!! Een strontkachel, want bomen heb je natuurlijk hier niet. Onderweg viel ons al op dat elk ger een grote voorraad vlaaien achter de ger had staan. Logisch. Met z'n zevenen op elkaar gepakt. Geen licht, dus vroeg slapen. Jan stelt nog voor een sessie family-bonding (mens-erger-je-niet?) te doen, maar daar heeft niemand veel puf voor. Hijzelf ook niet.

Camp 6, alt. 2469m