Dag 18, camp 9

5 augustus,
't Is 'n onrustige nacht. Elke bui die voorbij komt geeft wind, veel wind. Alles klappert en doet. Monique's tent komt niet ongeschonden door de nacht. Tentstok stuk. Vroeg eruit. Ca 7u. Geiten zijn weer nieuwsgierig. Otgon is terug. Gisteravond ging ie achterop de brommer met de kampbeheerder mee. Yoghurt-likeurtje halen denk ik. Rond 9u komt een sirene-jeep langs met de mededeling dat er zo een bike-race-event langs komt. Is de tour verdwaald? Of is die inmiddels al afgelopen? Of is de Vuelta wat uit koers? Verder met op- en inpakken, en 't gas erop. Oeps.... Jan heeft de douchejerrycan nog aan z'n bull-bar hangen. Een 'rattlesnake' to 'desert queen' oproepje lost 't op. Na enkele km's komen we dan toch echt een fietsert tegen. De sukkel. Daarna nog een stuk of 60. Met ongeveer net zoveel Porgons als volgauto, ploegleiderswagens, ambulances en mobiel-campement-trucks. Porgon is kennelijk een hoofdsponsor. Bij een tussenstop zien we dat 't gaat om de 'Mongollia Bike Challenge', zoek maar op google. Doet 1 Nederlander aan mee. Roel van Schalen. Is overall verdienstelijk 12e geworden op slechts 7u achterstand.
Iets voor volgend jaar voor de jongens op m'n werk: Okke, Henk en Frank. Tussen nr. 1 en nr. laatst die we tegenkomen zit iets van 30km, dus ca 3 uur fietsen schat ik. Ik denk dat ze elke dag worden losgelaten op de tijdsafstand van de leider. Overigens mannen EN vrouwen. Overigens valt ons op dat er bij schapen en geiten ook apartheid heerst. De donkere en witte lopen altijd in een eigen sub-kudde. We rauzen van 't ene landschap naar 't andere. Dan weer vlak dan weer berg. Opmerkelijk dat een landschap zo plotseling kan veraderen. Van af 'n hoog punt zie je in de verte ook allemaal bergruggen midden in de vlakke steppegebied liggen. Fauna wordt heel schaars. 't Gebruikelijke vee, 'n soort Mongoolse patrijsduif die we maar patruif hebben gedoopt. Wel steeds meer kamelen, de echte dus. We stoppen weer eens op 'n punt waar ter plaatse een bui ontstaat waar we bij staan. Je ziet van verre zo'n donderbui boven zo'n bergrug opkomen. Lunchen midden in zo'n bergrug waar we dwars door (sorry over-)heen gaan. En .... de coffee hunt heeft eindelijk succes in een stoffige suum die we passeren. Manny blij. Dan weer door ploegen en ploegen. Af en toe veel corrogation. Gek wordt je d'r van. En erg goed voor de auto is het ook niet. Punt is dat je er maar beter hard over heen kan racen, maar dan ben je je grip wel wat kwijt. En er ligt altijd wel een diepere greppel of wadi op de loer. Dilemma dus.
Ik zie Otgon steeds meer aan z'n gezicht plukken en wat ongecontroleerd rijden, wat wel nodig is dus. Een hobbel niet zien en je wordt gelnaceerd. Met de smoes dat de motor te heet is zet ie 'm even aan de kant, en heeft ie ff wat rust. Wellicht wat minder yoghurt-likeur 's avonds te voren?? Maar 't is vandaag ook een super lange etappe. Maar .... ons is vanavond weer een ger beloofd. Na minimaal 9u toeren komen we bij de beroemde Hongoryn Els aan. Een in een vlak landschap tussen 2 bergruggen in liggende zandduin van ca. 100km lengte, waarvan de hoogtse top op ... je gelooft het niet ... minstens 200m ligt. ZZEER imposant. We rijden naar die top toe, en worden uitgedaagd de top te beklimmen. Jan, Kor, Monique en, ja ik natuurlijk weer zegt de gek, trappen er in. Ik haal ongeveer 60%, de rest amper de helft daarvan. SLOPEND. Jan dacht de top wel met z'n Pajero te halen. Hij had speciaal zijn zandladders er voor meegenomen. Hij probeert 't niet eens. Zo stijl en zo hoog. Gemiddeld zijn ze 2x zo hoog als in de Egyptische Sahara, waar hij toch heel wat zandkilometers heeft gedraaid. Volgens ons beide spot de steilte van de zandtaluuds met alle wetten van de zwaartekracht. Het lijkt wel 2:1 ipv max. 1:1 zoals ons op de HTS altijd is geleerd. Ik ben volledig gesloopt door die 120m klimmen. We zitten overigens ook weer op ca. 1600m, dus dat helpt ook niet. We kijken Garrta smekend aan met verzoek dat het ger-kamp waar we zullen overnachten douches heeft. Ze hoopt .... van wel. We moeten nog weer 1/2 uurtje terug rijden, maar dan zien we een (reltief modern) ger-kamp met douche. Helaas met een heel piezelig straaltje koud water en elders uit de douchekop een piezelig straaltje heet water. Maar ... koud bier .... en stroom. Op de ger-balie ligt 1 stekkerdoos met 20 batterychargers van camera's, mps-players, gms, etc. Geen plaats voor de mijne. De douches, nou ja douches, doen het .... soms. Maar het uitzicht op de Els (duinen) op de veranda met een Tiger (Heineken) doet alles vergeten. Diner is goed. Uitgefileerde kippepoot. Desert, het sap van een blikje Del Monte fruitcocktail. Heel apart, maar onder de omstandigheden heerlijk. Slaap slaap...slaap...zzzz

Camp 9; alt.1581m (excl. duin)