Dag 23, basecamp

10 augustus,
Uitgerust na 'n ger bed staan we aan 't ontbijt. Lopend buffet natuurlijk. Om 8.30 zijn we al aan 't rijden. Laat die 7u rijtijde maar komen Rik!! We schijnen nog via een 'Mothers Rock' te moeten. Wa's da?? Voor Otgon geen sinecure vandaag. Hij verdwaald minstens 3x. Maar hij redt zich er steeds weer uit met de mongoolse TomTom, en de wetenschap dat als je een spoor zoekt, deze volgt, je uiteindelijk altijd weer bij andere sporen uitkomt, en dan de zon in de gaten houden. En elk ger & motorrijder bevragen natuurlijk. Het landschap is limburgs heuvelachtig en zeer groen. Maar zoals bijna 14 dagen lang, geen bomen. Hooguit struiken van 1 kontje hoog. Perfect om achter te poepen voor de dames. Snel zien we weer eens wild, groot wild zelfs. 'n Gazelle op 500m linksvoor. Notabene door Auto 2 gespot (Jan & cs). Gezien het zeer vele frisse groen mogen we wel vaststellen dat we de Gobi achter ons hebben gelaten. Met de half bewolkte lucht hebbe we weer fantastische mongoolse vergezichten met scuivende wolkenschaduwen alom. Jan's imperiaal zit los en een improvisatiereparatie is nodig. Auto 2 kiest de lunchspot. Rechts van de weg. We houden ons hart vst. Waar blijft die hoos?? Uit voorzorg geen luifel. De vis in blik uit J&J's voorraad wordt soldaat gemaakt. Haring & sprot in diverse marinades. Als desert ook nog boterhamworst. Als paarden (kamelen?) die de stal ruiken kachelen we snel weer door. Als we weer 's verdwalen komen we bij nomaden uit, die paarden aan 't vangen zijn. PRACHTIG!! Maar als we stilstaan, zijn zij ook klaar. Shit. Geen foto. Otgon reed overigens weer als 'n boer dwars door de actie heen. Leek onfatsoenlijk, zoals ook met de cycling-event. Dan weer door, door, door....! We ruiken weer absinth in de velden, heerlijk. 't Is heel vreemd dat we vandaag bijna geen vee (paarden, koeien, schapen of geiten) zien. Gister ook al niet. Volgens Jan komt dat omdat ze deze weiden pas 's winterns gebruiken. We zagen onderweg (tijdens 1 v.d. verdwaal interviews van Otgon - 'n familie een nieuw ger-camp-plaats verkennen. 2 pickups met volgens ons 2 volledige gers erop.
We naderen Mothers Rock. De heuvels krijgen weer Lucky-Luke contouren. Kopjes met mooi gelaagde structuur. Lekker interessant zal je wel denken. Rustig maar ... geen foto gemaakt. Plotseling na een heuveltop. Prikkeldraad volmet de inmiddels bekende blauwe (ovo-)sjaaltjes. Veel toeristen (pelgrims, zo blijkt). Mothers Rock is 'n soort ka'aba, met 'n muurtje eromheen. Het blijkt een steen in de vorm van 'n dikke moeke. Aangekleed en al. Ook daar worden allemaal blauwtjes aangeknoopt. 'n Tafel waar kilo's snoep en eten wordt geofferd, en op een kleiner tafeltje achteraf wordt de wodka geofferd (?). Moeke lustte wel wat. Uiteraard zit 'r 'n behoorlijke legende aan vast aan die steen. Maar die zal ik jullie besparen. Ik doe nog wel 'n healing voor 'm 'n knie. Kost toch niks. Gewoon tegen 'n ander rotsblok houden. Jane lag er helemaal op tegen 'n dr hernia. We wachten af.
Oh ja, vlak voor de lunch een gemene truuk van de mongools RWS. In the middle of nowhere, plotseling maagdelijk asfalt. Je weet wel dat spul van 4 dagen terug. HEMELS!! Blijkt 'n proefvak te zijn van 10km. De overige 200km moet nog gedaan worden. SHIT. We ontwijken nog een militaire oefening en dan ... naderen we de smoglucht van UB. Regen en onweer hangt eromheen. De laatste specialty van de trip is een echt spitsuur, traffic-jam. Kost ons minstens 'nuur. Jan weet nog 'n binnendoortje, waar Otgon weer moeite mee heeft om Jan bij te houden en om onze aanvullende tips uit te voeren. Maar we halen ht. Snel uitpakken. Jan z'n achterdeur defect. Garrta mist lakenzakken. Die zitten achter die deur. Uiteraarde 'n hartelijk afscheid. Met 'n tip. We slepen alle stinkende zooi naar nr. 305. Opruimen voorzover mogelijk. Wasmachine gaat 'n zware tijd tegemoet. Eten is in 'Irish Castle' om de hoek. Een giga pizza voor mij, en veel veel koud bier. En nu stop. BEKAF. Slapen. ZZZZZzzzz

Basecamp: hoe hoog ook alweer??