Dag 6: ahhh magnifique, une jour de liberté....
Blijf op de hoogte en volg Harry
08 Augustus 2012 | Frankrijk, Fraisse-sur-Agout
.... pour notre derrieres!!!!!
Goed geslapen. 7u wakker. Even moeite om de energie te vinden om eruit te gaan en te fietsen. Toch maar wel. Rug strekken na al die nachtelijke backbreaking activiteiten in ’t bos. Wat ontbijt middels snelle jelle’s. Proviand mee, Fiets in de auto en naar ’t asfalt toe. Fiets stukkie de zelfde kant op als eergister, maar sla bij col de …. Linksaf rechtstreeks naar Fraisse. Deze keer niet helemaal naar beneden om vervolgens weer terug naar 1000m te klimmen. Nu blijf ik een beetje op de hoogvlakte (Haute Languedoc). Vanaf Fraisse het eerste meertje ronden. In een afdalinkje moet ik een noodwending maken om een muis die zeer druk bezig is met een beukenootje of zo, en parmantig op z’n achterste muizenbillen zit te genieten en mij absoluut niet heeft zien passeren op 10cm afstand. Dan binnendoor richting Lacaume via de Pic du Montalet (1259m). Volgens mij zo ’n beetje het dak van de Haute Languedoc. Het eerste stuk is moordend stijl. Volgens mij stukken van 15 a 20 procent. Veel timeouts. Ik wil ook het weerstation nog doen, maar dat blijkt verboden omdat het eigenlijk militaire radarbasis is. Naar beneden is een ramp. Smal. Veel grit. Veel verspreid licht door de bladeren waardoor je amper iets ziet. Paar keer bijna onderuit. In Lacaume een terrasje voor een lunch gezocht. Maar ja. Net te vroeg. Pas vanaf 12.u. Dan maar tartelette au pommes. En effe rusten. Dan weer verder. Meertje westelijk van Salvatat gerond. Daar kom ik later ’s middags nog terug. Onderwijl de hele dag wat sms contact met het thuisfront. De dames zijn door Peter opgehaald voor een daggie markt in St.-Pons-de-Thomieres. Was ik eergisteren, waar ik natgegooid werd. Simone heeft 10 kilo fruit in geslagen voor mij. Dat wordt extra aandrijving morgen op Cheyenne. We missen elkaar net in Salvatat. Hullie gaan naar het strand waar ik eerder al langs gefietst was, Lac de la Raviêge. Maar ik moet eerst nog de col de barraque op ploeteren. Het beste is er inmiddels wat af, maar ik maak de 100km vol. Douchen. En dan bij de groep aansluiten. ’t Stel zit als gezapige ouwtjes onder een grote eikenboom te kijken naar het franse strandleven. Mirjam hoort daar niet bij. Die zit, zoals jonkies betaamt te bakken in de volle zon. Ik begin met het volstouwen van mezelf met abrikozen, pruimen, druiven, nectarines, perziken, etc. Simone moet ook nog haar Opinel mes demonstreren dus er moet ook nog brood worden gegeten. Na 2 uur zijn we ’t zat, en sjezen we terug naar Salvetat voor Xavier Flipo’s magnifique glaces. Oh ja, Aleid kan erg hoog springen als je d’r bikinibandje rond ‘r nek even los trekt. De 9 boules de glacé in even zo vele smaken, smaken geweldig. Op ’t stoepje proberen we het genot zo veel mogelijk te rekken. Maar ja daar ben ik niet zo goed in. Na een vervelend lang afscheid ritueel tussen Peter en Aleid gaan we terug en bereiden ons voor op Yanks spareribs. Nog effe wat hangen, en dan schuiven we aan voor de gefrituurde uienringen die m.n. door de mannen worden ge-aprecieerd. Evenals de giga spareribs. Daarna volgt nog de spoetnik met crème de curaçao. Daarna is Evelien zich zelf niet meer. De meiskes doen hun best en bouwen een giga kampvuur, m’n om 3 zakken marshmellows weg te werken. Maarten slaagt er in zo 10x z’n bek te verbranden. Erg knap. Het vuur maakt op iedereen indruk, want iedereen zit er uiteindelijk omheen. Ik trek het niet echt lang en zoek toch m’n nest maar op. Wel nog effe een bloggie plegen.
Bonne nuit
Goed geslapen. 7u wakker. Even moeite om de energie te vinden om eruit te gaan en te fietsen. Toch maar wel. Rug strekken na al die nachtelijke backbreaking activiteiten in ’t bos. Wat ontbijt middels snelle jelle’s. Proviand mee, Fiets in de auto en naar ’t asfalt toe. Fiets stukkie de zelfde kant op als eergister, maar sla bij col de …. Linksaf rechtstreeks naar Fraisse. Deze keer niet helemaal naar beneden om vervolgens weer terug naar 1000m te klimmen. Nu blijf ik een beetje op de hoogvlakte (Haute Languedoc). Vanaf Fraisse het eerste meertje ronden. In een afdalinkje moet ik een noodwending maken om een muis die zeer druk bezig is met een beukenootje of zo, en parmantig op z’n achterste muizenbillen zit te genieten en mij absoluut niet heeft zien passeren op 10cm afstand. Dan binnendoor richting Lacaume via de Pic du Montalet (1259m). Volgens mij zo ’n beetje het dak van de Haute Languedoc. Het eerste stuk is moordend stijl. Volgens mij stukken van 15 a 20 procent. Veel timeouts. Ik wil ook het weerstation nog doen, maar dat blijkt verboden omdat het eigenlijk militaire radarbasis is. Naar beneden is een ramp. Smal. Veel grit. Veel verspreid licht door de bladeren waardoor je amper iets ziet. Paar keer bijna onderuit. In Lacaume een terrasje voor een lunch gezocht. Maar ja. Net te vroeg. Pas vanaf 12.u. Dan maar tartelette au pommes. En effe rusten. Dan weer verder. Meertje westelijk van Salvatat gerond. Daar kom ik later ’s middags nog terug. Onderwijl de hele dag wat sms contact met het thuisfront. De dames zijn door Peter opgehaald voor een daggie markt in St.-Pons-de-Thomieres. Was ik eergisteren, waar ik natgegooid werd. Simone heeft 10 kilo fruit in geslagen voor mij. Dat wordt extra aandrijving morgen op Cheyenne. We missen elkaar net in Salvatat. Hullie gaan naar het strand waar ik eerder al langs gefietst was, Lac de la Raviêge. Maar ik moet eerst nog de col de barraque op ploeteren. Het beste is er inmiddels wat af, maar ik maak de 100km vol. Douchen. En dan bij de groep aansluiten. ’t Stel zit als gezapige ouwtjes onder een grote eikenboom te kijken naar het franse strandleven. Mirjam hoort daar niet bij. Die zit, zoals jonkies betaamt te bakken in de volle zon. Ik begin met het volstouwen van mezelf met abrikozen, pruimen, druiven, nectarines, perziken, etc. Simone moet ook nog haar Opinel mes demonstreren dus er moet ook nog brood worden gegeten. Na 2 uur zijn we ’t zat, en sjezen we terug naar Salvetat voor Xavier Flipo’s magnifique glaces. Oh ja, Aleid kan erg hoog springen als je d’r bikinibandje rond ‘r nek even los trekt. De 9 boules de glacé in even zo vele smaken, smaken geweldig. Op ’t stoepje proberen we het genot zo veel mogelijk te rekken. Maar ja daar ben ik niet zo goed in. Na een vervelend lang afscheid ritueel tussen Peter en Aleid gaan we terug en bereiden ons voor op Yanks spareribs. Nog effe wat hangen, en dan schuiven we aan voor de gefrituurde uienringen die m.n. door de mannen worden ge-aprecieerd. Evenals de giga spareribs. Daarna volgt nog de spoetnik met crème de curaçao. Daarna is Evelien zich zelf niet meer. De meiskes doen hun best en bouwen een giga kampvuur, m’n om 3 zakken marshmellows weg te werken. Maarten slaagt er in zo 10x z’n bek te verbranden. Erg knap. Het vuur maakt op iedereen indruk, want iedereen zit er uiteindelijk omheen. Ik trek het niet echt lang en zoek toch m’n nest maar op. Wel nog effe een bloggie plegen.
Bonne nuit
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
