Dag 7: ..... working cow !!! & stressing people

Het ontbijt ritueel slaan we maar over. Niets nieuws. Wel is Yank vandaag jarig. Maar die laat zich voor de lunch niet zien. Kan slecht tegen zoenende vrouwen in de ochtenduren kennelijk. Om de gebruikelijke 10.15u brengt ieders z’n ros in gereedheid. Simone brengt Redneck nog in orde, maar na de problemen eergisteravond, is het afwachten of ie het nog doet. In het weiland geeft Jacqueline de instructies. Ze begint met ‘we gaan GEEN ruzie maken’. Geen overbodig gebod zo blijkt later. Het lijkt en blijkt zuchtend heet te worden. Om er in te komen gaan we met 12 cowboys 15 koeien opdrijven, en van de ene hoek naar de ander jagen. Zoveel cowboys en zo weinig koeien is natuurlijk vragen om problemen. Ik hou maar enige afstand en probeer wat plaatjes te schieten. Anderen, m.n. Evelien, worden bloed fanatiek. Weer anderen kunnen daar weer helemaal niet tegen en haken af. Het hele groepsproces is fantastisch om op afstand te volgen. Gelaten laten de meer ervaren ruiters het gebeuren, en proberen af en toe wat bij te sturen, wat meestal niet lukt. Daarna komt voor Sim het grote moment. Redneck heeft het toch wat ongemakkelijk, en wordt afgevoerd naar de stal. EN ….. Sim mag op ’t paard van juf. Die heeft duidelijk wat meer in z’n mars; Texas. Inmiddels valt het op dat Mirjam paard rijdt alsof ze op de evenwichtsbalk of ’t slappe koort balanceert. Altijd een handje uitgestrekt, alsof ze op een rodeostier zit. Vaak met een slap handje, soms met een iel vingertje vaag iets in de verte aanwijzend. Schattig.
Dan komt de volgende opdracht. Twee groepen. De kudde in tweeën splijten en elke groep jaagt z’n groep nogmaals het hele terrein over. Dat maakt ’t al een stuk overzichtelijker. Zowel qua koeien als qua ruiters. ’t Gaat niet eens zo verkeerd. Wel haakt Caroline inmiddels af. De enthousiaste chaos van de jonkies stijgt ‘r met die hitte even boven d’r cowboy hoed. Het is inmiddels tijd voor de lunch. Peter is inmiddels ook gearriveerd. Van Yank heeft ie kampeervergunning gekregen voor z’n tipi. Dat wordt dus geen ijs eten voor ‘m vanavond bij Xavier Flipo. Nog steeds geen Yank gezien vandaag. Probeert z’n ouderdom te vergeten in een locale kroeg?? Na nog wat hangen, we saddle up again. We jagen de koeien nog een keer rond in twee groepen. Hoewel het scheiden der kudden nu vrij problematisch gaat. In de rond jaag ronde maak ik tamelijk onvrijwillig kennis met het locale welnesscenter. Het swamp-modderbad. Tot m’n knieën erin in een poging de gevluchte koeien er uit te jagen. Dat laatste lukt. Maar de drek zit tot ‘m dijbenen. Als ik me er uitgeworsteld heb staat ieder verschrikt naar te kijken. Uiteraard Jacqueline: ik zei nog zo, niet in het moeras!!!!! Ik wandel maar even naar de stallen om mezelf schoon te spuiten. De zooi is bijna tot aardewerk opgedroogd als ik daar arriveer. Alles onder m’n knieën grondig schoon spuiten. Gelijk lekker gekoeld. Dan weer stoer terug naar het slagveld. De rest heeft het ook inmiddels opgegeven. Na een pauze voor met name de beesten krijgen we instructie voor de teampenning. Mijn favoriete onderdeel. Uiteraard ook van Sim. We zitten in hetzelfde team als de speurtocht, dus de Bommelclan met mij. Eigenlijk gaat het best wel goed, hoewel we de koeien twee keer laten glippen halverwege. De volgende groepen kunnen dus afkijken. De laatste groep kon dat heel goed, en konden zo de beste tijd neerzetten. Dan is iedereen bekaf en gekookt. Snel naar de stal. Paarden douchen en …… bier. Yes… ik race naar voren en ben als eerste in de stal, dus bij die douche…. Dus bij dat bier. Peter, die ik tot hof fotograaf had gebombardeerd speelt klukkluk met z’n tipi. Ik spoel m’n kleren nog wat af en hang ’t te drogen. Nog wat hangen, foto’s processen, wachten op ’t birthday food van Yank. Kip met rijs. Uiteraard zingen voor Yank, die eindelijk is komen opdagen, en natuurlijk onder de lipstick zit. Daarna een avondje ouwehoeren, (vallende) sterren kijken en de eerste oogst aan foto’s bekijken op de loptap. EN de eerste dag van Yank’s 63e levensjaar uitluidend.