Dag 2: etappe 2 ...... Samedi noir,

Za. 4 aug. 12 2e etappe.
Ca 7 uur worden we vanzelf wakker. Douchen. Ruzien wie het eerst MOET. Inpakken. Mirjam 2x terug naar de kamer om vergeten zooi alsnog mee te nemen. Auto inpakken, en de A6 weer op. In goed overleg besloten de toeristische route te nemen. Westelijk Lyon passeren, en dan binnendoor naar Salvetat-s.-Agout rijden. Een heeeel groot experiment. Maar ’t is vandaag black Saturday. Honderden kilometers bouchon wordt voorspeld. Onze eerste bouchon is de tol om voorbij Lyon te komen. Half uur, denk ik. Dan kruip door sluip door en bouchon als we Lyon al uit zijn. Zeker weer half uur, zo niet 3 kwartier. Voor het echt vaststaat, slaan wij rechtsaf richting St. Etienne. We maken weer wat kilometers. In Puy-en-Velay zijn we weer happy, want het gaat als een speer. We gaan voor een bakker die we vinden om de hoek van de LIDL. Pain de Poulet, Pain Chocolat, bakkies thee en koffie waarvan het erg moeilijk is die zonder suiker te krijgen en een bakker die zn hele Nederlandse idioom over ons uitstort, maar wel erg vriendelijk is. Opgekikkerd stappen we weer in de auto, na de 1e kiekjes van het verdedigingsfort van Le Puy. Van die kikker blijft weinig over, als we na 2 minuten stil staan, en anderhalf uur later nog niet veel meer dan 5 km zijn gevorderd. Minder dan stapvoets kruipen we door het hele centrum van Le Puy. Dramatisch. We zijn gelijk dubbel zo chagrijnig dan toen we Lyon uit rijden. Na Le Puy gaat het iets beter maar niet echt hard. Steeds weer komen we in langzaam rijdend verkeer terecht. Dan zijn we ’t zat, en na een suggestie van Mir om een parallel weg te nemen, doen we dat maar, en voor ons gevoel rijden we 10 km file voorbij. Daarna rijdt het eigenlijk vlot door, behalve op zijn tijd een invalide wagentje of een trekker met hooi die je op die bochtige wegen amper kan passeren. We rijden inmiddels behoorlijk het centraal massief in. Ondanks dat we steeds chagnrijniger worden om dat het toch wel erg laat wordt, is het landschap prachtig onder de lichtbewolkte zonnige franse hemel. Zonnebloemen (en linzen heb ik begrepen) hooi, graan, etc kleuren de glooiende landschappen van de ardeche. Aleid zit ons per sms lekker te maken met wat ze allemaal doet aan de rand van eht zwembad met sorbets en zo… Via Mende bereiken we de A75. We denken een pitstop vlak voor Millau te maken met een rijderswissel. Mn rechterbil begint op te spelen, en die heb ik vanaf morgen nodig om aan te galopperen. Geen risico nemen dus. Op een leuk uitziende verzorgingsplaats wordt ik knettergek. Het is een giga grote, maar er proberen 100000 autos te tanken, eten, picknicken, zijken, schelden, etc. Ik wil heel snel weer weg. Wat ons minstens een kwartier kost. Dan maar weer door, inmiddels toch snel even met Sim gewisseld. Die moet nog even stevig wennen aan de wegen en het verkeer. Bij Millau weer de regionale weg op N992. Onder de waanzinnig mooie nieuwe superhoge 6 pilonen tellende viaduct van honderden meters hoogte. Erg indrukwekkend. Zeer tegen mijn gewoonte in neem ik geen kodakmoment. Ik zoek wel plaatjes google. Wel rijden er mensen voorons die hele stukken rijden terwijl ze naar boven gapen. Met veel mazzel blijven ze op de weg. We vinden in de buurt van Ste. Affrique (???) een ‘goedkope’ supermarkt diesel pomp. Gooien ‘m vol, en uitgeblust tuffen we verder. De zon daalt en het strijklicht maakt het glooiende landschap alleen maar mooier. We beginnen het einddoel in de buurt van Salvetat-sur-Agout te naderen. Aleid maakt de Westernranch inmiddels al onveilig. We vinden de juiste afslag en rijden het grindpad op. Een onbekende zilvergrijze VW bus toeters luid terwijl ie ons in een stofwolk zet. “t Is peter die blij is dat hij niet de hele week bij het paardespul hoeft te blijven. Effe knuffelen met iedereen, en door naar de ranch. In the middle of nowhere liggen de ranch gebouwen. We maken met iedereen die er al zijn kennis. Ik weet dus amper een naam. Allemaal dames, op Jan(k) en nog een vent na. Hoe bedoel je damessport Anky?? Maar ze lijken allemaal wel OK. We missen nog 2 duitsers. Een welkomstdrankje. En nog één. Installeren. Nog een biertje. Eten. Donderbui(tje). Kampvuur(tje). Het vuurtje bouwen van Aleid kent nog wat verbeterpunten. Komst van Duiters, die Zwitsers blijken te zijn (gelukkig). Moeders en dochter met een Volvo met xenon, dus die zien we al van 10km ver aankomen. De moppen rond het kampvuurtje waren al niet van de lucht, maar Zwitserse moppen kennen we gelukkig niet.
Toen toch maar slapen, na deze blog dan. Helaas hier geen wifi. Dus waarschijnlijk alles in 1x aan het eind van de week.

Au revoir et a demain....