Dag 19: Verplaatsing

26 september

Zo, normale tijd op. Licht ontbijtje. De 2cm dikke roti's zijn namelijk gelukkig op. Nu gewoon gesneden Allison. Inpakken en wegwezen. De 'echten' mogen van Bert ook weer terug lopen. De laatste kans om 'n bloodsucker te scoren. Wij blijven liever droog (van 't zweet) dus kiezen voor de airco (bus dus). Mr. Lal bewijst z'n chauffeurskunsten nogmaals om op 't geitepad naar beneden nog 'n bus te passeren. Beiden met de buitenwielen boven de 'afgrond' resp. greppel hangend. Passagiers allemaal voor balans naar midden vd weg hangend :-) . Toch scoren we buiten 't park nog de zeldzame purple faced ....... monkee(?). Zoeken we nog op. Hij blijkt half tam, wordt gevoerd door ' tandeloos lief boerke. Het wordt veel rijden vandaag. De bergen definitief uit. Richting kust. Sylvia's maag vindt ' even genoeg enzorgt voor wat xtra sanitaire stops. Uiteraard de inmiddels traditionele bakery-stop (ananasstrudel?) met het even gebruikelijke ATM-moment. De fooi-enveloppen voor de local-staff-personnel worden achter hun ruggen rijkelijk gevuld. En terecht. De hele reis zeer vriendelijk en attent. Kunnen een hoop Europeanen een voorbeeld aan nemen, dit geldt trouwens sowieso voor alle Sri Lankanen. Enige verwarring als Marianne eensoortgelijke actie voor onze reisleider Bert opzet. Het verrast enkelen.
We bereiken de kust. Her en der zijn de restanten van de tsunami (2004?) Nog goed zichtbaar evenals de inmiddels opgerichte gedenktekens. Vooral het sterk Nederlands getinte Galle is getroffen. Het grote nederlandse fort aan zee heeft 'uiteraard' de natuurkrachte weerstaan, maar door zijn ligging de effecten in het achterland versterkt.
De spoorlijn die soms tot 10m van het strand over grote afstand langs de kust liep hier is nog grotendeels zootje bielzen en verwrongen staal. Keurige stapels nieuwe betonnen dwarsliggers verraden de plannen. Een in aanbouw zijnde snelweg enkele km's landinwaarts verraad nog meer herbouw plannen gesponord door slimme sponsors (China? Europa?).
De kust is inmiddels weer toonbaar, zeg maar fantastisch. Smalle maar mooie stranden die gelijk onder de palmbomen verdwijnen. Veel hangmatpotentie dus. Lekkere hoge branding. Gelukkig zien we onderweg de paalvissers. We kunnen dus allemaal proberen het voorkaft van de Lonely Planet te plagiateren.
Wijchert doet onderweg nog een soort EHBO annex apotheek aan voor wat antibiotica. Paar rupee per pil. Even later is Marianne 't volgende slachtoffer. 'Nalhard rent ze tegen de laagvliegende dakgoot aan. Veel paniek bij 't personeel. Rian is plots operatie assistent en met vissnoer en dito haakje wordt voorkomen dat Brussel de fabulous brains van Marianne mislopen.
Iedereen is dus moe en is aan rust toe. Het hotel ligt prachtig aan 'n baai. Ons bungalootje ligt ca 20m van 't strand. Met veel branding dus continue geraas op de achtergrond. Bediening is zeer professioneel en attent. Hoewel, later zien we dat al het huisgaand personeel bij de poortwachter wordt gefouilleerd, hm. De huisjes zijn wat sjofeltjes, maar de rest vergoed alles.
Ook de faunalijst wordt weer uitgebreid. Om 't huisje stikt 't van de holletjes van vliegensvlugge krabjes. 's Avonds zijn talloze 'spinnetjes met eigen huisjes' (aldus Simon & Maaike) onderweg. Dat het kreeftjes zijn met gejatte huisjes gaat er niet bij ze in. Ook hobbelen er dikke padden rond. Tot in het toilet horen we van Bert. EN, eindelijk, de STEEKMUG. Eindelijk kunnen we eens DEET'en met een doel.
We boffen. Buffet MET een BBQ. Vooral het toetje is zeer goed binnen te houden. Zelfs 2x.
De kansen op 't duiken worden weer besproken. 'T is 'n heel gedoe om hier betrouwbare info over te krijgen. Morgen via de receptie maar beginnen.
Eerst slaaaaaapen. Hopelijk wordt dat wat in het wat muffe kamertje met lawaaiige branding en fan boven ons. Toch maar proberen, gedrenkt in DEET en de klamboe negerend.

Nog maar 2 dagen. Gelukkig of helaas???

Gr. Simone & Harry