Dag 23 e.v.: "The End is Near....."

30 september

Snik, echt de laatste dag.
Tas inpakken. Gesloopte kleding afdanken. Strompelen naar 't ontbijt. Lange gezichten. Er blijken toch nog nieuwe slachtoffers. Sylvia's darmen blijkt weer ingestort. Die van Kokkie in wat mindere mate. Er is 'n taxi geregeld die ze rechtstreeks naar Negombo brengt.
De rest in de bus. 1e stop is Galle. We krijgen 2u van Bert. Dat wordt rennen met paraplu, want 't weer is sinds gisteren hier niet echt verbeterd. De trekpleisters zijn: Nederlands Hervormde kerk (zeer bekend, met veel begraven zeerovers zo lijkt 't met de uigehouwen doodskoppen op de grafstenen). Museum met veel ouwe zooi en demo's van even oude ambachten waaronder 'kantklossen'. Verder diverse shops, waar we behoorlijk door ons laatste geld heen komen. Tijd om de fortbastions en stad te bekijken is er helaas niet meer.
Door richting Colombo. Onderweg nog enkele tsunami herdenktekens. 'N japanse reuzen buddha en een plaat voor de omvergespoelde trein.
Dan signaleren we nog de todi-tappers (oogsten van palmsuiker/honing) via touwbruggen tussen hoge palmboomtoppen. En we bezoeken (en betalen) een wat triest aandoende schildpadboerderij. De entourage overtuigt de meesten niet van de goede intenties. Maar we hopen maar dat het ligt aan onze gewenning aan goede europese marketing. We zien weer allemaal flying-foxes die ik gewoon niet voor de camera mag krijgen.
Ari vat uit 't hoofd voor ons nog even in 'n 45min durende monoloog de hele reis samen, eigenlijk bedoeld als een soort 'encore' a.g.v. Al onze dankbetuigingen. Het is gewoon ook een schatje. Zelfs Bert valt er bij in slaap.
Dan dwars door Colombo. Het is precies wat je van een wereldstad in een niet al te rijk land kan verwachten. Giga veel verkeer, kleine wegen, zeer veel kleine winkeltjes, bonzende herrie, sloppenwijken, veel bijna ongelukjes, etc.
Dan zijn we snel in Negombo. Zelfde hotel als 1e nacht. Alvast afscheid nemen, want de helft vertrekt om 24u de rest om 03u.
Ik laat me door Ari en Bert nog de hele vakantieroute intekeken op een wegenkaart. Leuk voor op Google-earth.
Samen nog effe eten, en dan wachten.
Ik tik de laatste bloggies er nog in en mail ze me zelf toe met m'n zwartebes. Geen PC hier.
Om 12u melden we ons beneden. Stil sluipen we in de bus. Grafstemming. Ari pakt nog een laatste keer de microfoon en wentelt zich in zeer vriendelijke recencies over hun (staf) zelf - dat ze erg hun best hebben gedaan - en over ons. Nog even en hij gaat huilen denken we. Dat gebeurt ook daadwerkelijk als hij ons op 't vliegveld op weg helpt en echt als laatste afscheid van ons neemt. Dat wordt wat. Over 2 uur moet hij het 2e deel van de groep ook nog weer doen. Lang wachten voor allerlei checks, riemen en schoenen steeds af en uit. Dan de laatste rupees nog 'goed' verkwanselen. Arrack en T-shirts. Dan, om 03.15u, racen we de runway op en af. Richting Dubai. De vliegtuig taferelen zal ik jullie besparen. Overstap in Dubai gelukkig niet zo lang. Niet geshopt. Dan de lange ruk naar Amsterdam via Koeweit, Irak, Turkije, Roemenie, Slowakije, Tsjechie en Duitsland als ik het goed gevolgd heb op het flight information system. Gesloopt komen we aan. Zware handbagage met allerlei zooi die we nog gekocht hebben. Ruggen die 12 uur in een houding zaten/lagen. Slecht kunnen slapen. Maar ja... hoort erbij. Gelukkig regent het op Schiphol, eh... , Nederland. We rennen snel langs toilet, douane, snuffelhond, bagageband (ja ook die ging wel snel). Nog wat afscheidszoenen (nee, niet van Simone) en onze huwelijksreis zit er op. Auto oppikken en richting Snaque.
Pfffff, heeeerlijke vermoeiende vakantie. Benieuwe of we al een kabinet hebben en of Suarez nog bij Ajax speelt. Oh ja, en of de wasmachine het nog doet. En of we nog port hebben. En, en, en......

Luitjes, bedankt voor jullie belangstelling. Foto's zijn we mee bezig. Maar..... sessies duren minstens 3 uur. We hebben er zeker 3000 (voor selectie).

Heel veel groetjes uit ..... Snaque.
Har & Sim.