EPILOOG

En toen waren we weer echt thuis. Ik wordt wakker door een zonnetje door 't dakraam, naast Floris' spooremplacement. Ik geef me zelf een tik op mn vingers, om niet de transformator aan te zetten. Een verkeerde spoorwissel, en ik veroorzaak een treinramp. Floris vergeeft me dat nooit. Beneden worden de medische plannen voor vandaag gesmeed. Rond 8 is de huisarts al bezocht, terwijl ik nog op n oor lig. Die vertrouwde het niet, en stuurt Gijsbert toch maar naar n chirurg. Eind van de ochtend. Mijn taxichauffeuse is al onderweg inmiddels. Tegen de tijd dat Simone er is, lopen Gijsbert en Marieke door het ziekenhuis, dwalend van de ene naar de andere doorverwijzing. We begrijpen uit het sms, app en telefoonverkeer dat men in het ziekenhuis toch aan een opensleutelbeenoperatie denkt. Dus dat moet gelijk worden voorbereid. Daar kunnen wij helaas niet op wachten. We nemen hartelijk afscheid van Ilja (de hond) en vragen hem de knuffels aan de baasjes over te brengen. Afscheid doen we later nog wel eens over als we de fijne herinneringsfoto's nog eens bekijken......

Dan nog maar wat kilometers toegevoegd aan de reis richting Sneek. Bij Joure bedenken we ons als we een geweldige file zien staan richting Groningen. Daar moet Simone straks ook nog naar toe, dus met een zelfmoord actie sorteer ik alsnog voor naar Groningen. Kan ik Bootsie ook gelijk weer gedag zeggen. 'k Heb die knol ook al zolang niet gezien....!!

Na een uurtje martelen van ons paard, eindelijk naar huis. Uitgeput val ik neer op de bank, met mn neus in een Bossche bol, die Simone snel nog even had gehaald. Daar gaan de calorieën al weer.............